VISITA DO AUTOR:O autor é un bromista,divírtese xogando coas nosas emocións.Gústalle saber cousas e redactalas, recopilar lendas...Contounos lendas e historias moi entretidas,a min as dúas horas que pasei con el,fóronseme voando.Animounos a que escribíramos un libro sobre a parroquia de "DonBodán".Cando asinou os libros a min fíxome unha aposta,que consistía en que se non perdía o papel no que me asinou,cando tivera 18 anos,convidaríame a unha botella de licor café.
por Brais López García
Ola son Catalin Silviu Nastuta de 1ºA e a miña opinión sobre o libro Tonecho de Rebordechao é que me encantou,é un libro que recomedaría a todos os meus amigos. Este libro apréndeche moitas cousas: como diferenciar nun gato se é macho ou femia, respectar aos animais, saber se alguén está rindo polos ollos,a importancia dos avós, a facer queixos, a apreciar as aldeas...Ademais é un libro moi divertido igual que o seu autor,porque na visita que nos fixo Breogán Riveiro contounos
historias moi divertivas e moitas cousas sobre o seu libro.O momento máis divertido foi cando nos contou a historia sobre un árbitro. Un saúdo!
por Catalin Silviu Nastuta de 1ºA
O libro e moi bo, faiche sentir alegría,risa,tristeza...combina moi ben os sentimentos. Este libro recomendaríao xa que é un libro no que se expresan cousas boas e malas, tristes e graciosas.Espero ler mais libros parecidos a este. Despois comprobámos,coa súa visita,que o autor é divertido é moi bo expresándose. Había cousas que non entendía, díxenllo e explicoumas.Por exemplo (sorrir polos ollos)
por Alberto Pérez
Ola, son Tonecho de Rebordechao pareceume un libro moi realista e que axuda a recordar o importante das aldeas e o que se perdeu fai tempo. Tamén nos axuda a distinguir se os gatos son femias ou machos, a facer queixo e tamén a como saber se unha persoa sorrí ou non, con mirarlle simplemente os ollos. A visita de Breogán Riveiro fíxoseme moi agradable debido a que é unha persoa moi sinxela e divertida. Contounos moitas historias, que, a súa vez tamén lle contaron a el cando era pequeno e non tan pequeno. Pasei unha tarde incrible.
por Iria Moreira Suárez, de 1ºA.
Ningún comentario:
Publicar un comentario