Manuel María polo centro

Para espallar o coñecemento da obra de Manuel María, o alumnado realizou varios murais que están visibles polas escaleiras do centro.

Homenaxe a Manuel María: A fala

Alesandra Bazán e Belén Ansedes de 1º de bacharelato fixeron este traballo audiovisual para homenaxear a Manuel María co seu poema 'A fala'.

Este é o primeiro dos traballos da Homenaxe a Manuel María que lle fan os alumnos do Colmeiro.

Fotografías da visita a Manuel María

Escolma de fotografías da visita que o alumnado do noso centro fixo á Casa Museo de Manuel María en Outeiro de Rei este pasado xoves

Visitando a Manuel María from As Ferreiras Silleda

Percorrido pola paisaxe poética de Manuel María

Co obxectivo de levar a cabo unha viaxe á Casa Museo de Manuel María e á Terra Chá, elaborouse esta unidade didáctica que serviría de guía ao alumnado do IES Pintor Colmeiro nesta viaxe organizada polo Departamento de Galego e realizada este xoves 13/05/16

Percorrido pola paisaxe poética de Manuel María by as_ferreiras

#IESColmeiro240216 #mobilizaRosalía

Un ano máis a Asociación de Escritores en Lingua Galega, AELG, convocou aos centros de ensino a sumarse á celebración do Día de Rosalía.
Nesta edición a AELG propuxo un chío masivo dos versos do V poema de Cantares Gallegos:

 Trocando en sonrisas
queixiñas e choros

Nós quixemos ir moito máis alá. Velaquí estabamos, pegándolle ao Twitter, coa encomenda de escribir o poema IV de Cantares Gallegos no timeline co hastag #IESColmeiro240216... e case nos saeu perfecto.
Iso que tivemos problemas de última hora coa conexión, que comenzou a ir moi lenta, e sobre todo coas redes Wifi do centro, que non lle permitiron cargar os chíos a aqueles que estaban sen datos no móbil (que non eran poucos).
Pero finalmente conseguímolo. Nas seguintes imaxes podes ver o resultado final

 e continúa:

non se acabou:

 

e aínda queda un:

 

Do verso á ágora con Antía Otero

O xoves 28 de maio. Clases pola tarde.  Unha calor abafante. Tocaba falar de poesía. A cousa non pintaba ben, pero sucedeu o que poucas veces pasa. A rapazada de 1º da ESO enganchouse desde o principio e a pesar de todos os condicionantes adversos, Antía Otero levou ao alumnado nunha apaixonante viaxe polos roteiros da poesía.
Estes que deixamos aquí foron algúns, só algúns dos traballos que abrollaron nesa máxica tarde. Esperamos non tardar en ofrecervos máis noticias sobre ese obradoiro.

Obradoiro de Poesía 'Do Verso á Agora' con Antía Otero

Poesía nas matemáticas

O Faro de Vigo tróuxonos unha nova referencia a unha das actividades promovidas desde o ENDL:  a participación no concurso de esopías convocado por Agapema e EducaBarrié.
Como xa comentamos noutra ocasión, o alumno do Colmeiro Alberto García foi o gañador na categoría do 2ºciclo ESO-bacharelato. Como noutras ocasión, traducimos a reportaxe:

De Esopo sábese que foi un fabulista grego do século VI antes de Cristo, autor de contos nos que os animais compórtanse como seres humanos. Pola súa banda, o número pi, que marca a relación entre a lonxitude dunha circunferencia e a súa diámetro, de modo que aquela sempre mide 3,1592 [sic] veces o que mide o diámetro, é aplicable tanto en física e ingeniería como en astronomía. Así que, como nun xogo de palabras e mesturando matemáticas e literatura, Agapema convoca por terceira vez a súa Certamen de Esopías. Un dos seus primeiros premios recaeu nun alumno trasdezano.

Mariña Castro premiada no II Concurso Literario María Vitoria Taboada

Mariña Castro Fontao, alumna de 4º do noso centro, recibiu o 1º premio de poesía no II Concurso Literario María Vitoria Taboada, convocado polo IES Ramón Mª Aller (Lalín). Mariña foi premiada nas dúas edicións do concurso, o cal indica as súas calidades que xa son recoñecidas polos autores de blogues literarios xa consagrados.
Na foto aparece Mariña recitando os seus versos nun momento da entrega do premio o pasado venres 15/05/15.
O xurado cualificou así a obra de Mariña:

Valoración do xurado

O xurado significa destes poemas "a disposición dos versos e o exquisito lirismo co que a autora desenvolve o periplo vital da infancia á mocidade adubado este dunha sutil perspicacia que logra interiorizar os “cairos” cos que o suxeito lírico se afianza na busca dunha férrea integridade, “Medras nun vertedoiro de emocións que tratas de afogar coa almofada”; para concluír cunha existencial reflexión, na que tenta fuxir da fatal agonía, intrínseca ao ser humano."Parabéns, Mariña.

Velaquí a obra premiada:

I.

Na gaiola de xoaniñas,

chámanlle infancia

unha pechadura impenetrable

protexe os ollos do meniño

de tornarse vermellos e salgados

pola verdade.

No recinto ateigado de portas

chámanlle xuventude

xurdiu a chave

deixou a criatura ceiba

indefensa

mordeuse até quedar en carne viva.

Que organismo ousará xurdir

nesta estepa seca

na que pretendemos construír

un camiño de rosas

que murchan?

Onde non hai máis ca calafríos

na nada.

Estatuas de marfil

e cairos de algodón

que enganan.

II.

Alma difusa

orquestra cadáver

Páxinas molladas

con demasiados borranchos

Coma cristal de botella

rota pola carraxe

o líquido derrámase

repta polo chan

chega aos sumidoiros

descansa na podremia.

Namoraches

do teu propio monstro

Creaches

o teu propio libreto

Neste teatro dos voraces

ten máis liñas ca o resto

Mentres ti, prima donna

te preguntas

cando vai estar lista

a túa máscara impasible.

Medras nun vertedoiro

de emocións

que tratas de afogar

coa almofada.

Descansa, miña rula,

a ver se a noite che leva as ambicións

e che trae vicios.

III.

Coma árbores

coas raíces traballando na busca de auga

coas ramas decidindo por onde agromar

co froito que xorde

cando te alimentas de luz allea

coas follas que te enchen

cobren

afogan.

Por iso agora es tinta

mergúllaste en augas que non che pertencen

e ao volverte líquido mudaches en mar.

Non tes que facer nada

só existir e ser eterno

mentres te habitan as sereas

cantándoche as túas eivas

es a vida por onde non corre o tempo.

Non corre

porque tropeza.

Chóveche no corazón

e na cabeza

supuras

cores que non existen

murmuras.

No mundo das fantasías

quero quedar

onde as nubes son moi altas

e camiño descalza

onde non preciso valor.

E se Deus está a observarme

sácolle a lingua.

 

Olga Novo

Antía e Carmen escolleron a Olga Novo para o seu vídeopoema

Ti e máis eu

"Tí e máis eu", de Celso Emilio Ferreiro foi o poema sobre o que David Varela Salgado (1º bacharelato) realizou un vídeo.

Accésit de poesía do Concurso Mª Vitoria Taboada

Poesía, accésit:

GRANATE

O coello de Alicia que me guía

Pintando as rosas de vermello

Cae pola toco

Florece, murcha

Adormece, resucita

Anxos escuros

que lle brindan murmurios

Ás negras, intencións claras.

Escóndete

Poden ver todas as túas inseguridades, almiña podre.

Non creo todo o que vexo,

non digo todo o que penso

calo todas as verdades.

Intenta camuflarte.

Sendo escoura,

estas maxestades caídas coñecen a túa historia.

Reverénciate cara á morte.

Halos, pureza.

Veleno nas veas.

Non é suicidio

se por dentro estás xa completamente baleiro.

Coma o rumor dun río.

Coma a seca que chega despois.

Corre o sangue.

Anda o sangue.

Para o sangue.

Para a vida.

RUBÍ

Ollos de cristal

Luz de vendaval

Bágoas de chumbo

Pesan nas meixelas

Esa boneca de trapo que ninguén quere

Espertou do seu sono e comezou o pesadelo

A triste ilusión dun cadáver que respira

Chamando por un corazón sen negróns

xace nun ataúde

sen velas

sen flores

sen choros

sen cores.

Sendo unha pantasma cargando un abrigo de carne e óso.

Unha alma rota por todos eles.

Por todas vós.

Ata a corda, afía a coitela, dispara a arma...

Voan paxaros engaiolados.

ESCARLATA

Afogada no seu propio mar

zoada na súa propia marea.

Arde coma Roma

fría coma un caramelo.

Un león que non recoñece o seu reflexo no lago.

Non pode soportar

as pedras que tiran a dar.

Os monstros inquilinos nela.

Miña xoia, mente insalubre.

Voan balas, dan no branco

No negro da promesa esquecida.

No vermello do sangue verquido.

A maquillaxe dun sorriso perdido,

encontráronme  queimado en cinzas,

coma un ritual

un musical

unha pantomima

Unha obra que xamais se estreará

Non se oen aplausos.

Só as campás.

                                            Mariña Castro Fontao

Penúltimas tendencias. Un vídeo e unha presentación

Para rematar coa serie de traballos realizados polo noso alumnado arredor da última visita que nos fixo Carlos Negro, achegamos un vídeo e unha presentación sobre Penúltimas tendencias. O vídeo é obra de Ángela:

 

E a presentación foi realizada por Julián:

Penúltimas tendencias from trafegandoronseis

Edición especial do Colmeiro de Penúltimas tendencias

Ana Colmeiro Corral e Martina Domínguez Rodríguez realizaron este fermoso traballo sobre o libro de Carlos Negro, Penúltimas Tendencias.
Se vos gusta o documento, imaxinade ter o orixinal nas vosas mans. Unha mágoa que sexa unha edición difícil de conseguir.

Penúltimas tendencias by As Ferreiras Silleda

Día da Poesía na prensa

 No Faro de Vigo comentaron a visita que o poeta Raúl Gómez Pato nos fixo o pasado venres para celebrar o Día da Poesía, acompañado do músico Héctor Lorenzo. Velaquí recollemos a noticia:

O día, onte, escribiuse en versos. A comarca celebrou en Día da Poesía da mellor forma que se puido facer, honrándoa a través do recitado de poemas. 

Nós cantar cantamos (35 e 36)

Eu cantar, cantar, cantei,

A grasia non era moita.

¡Mais que faser, desdichada,

Si non nacín máis grasiosa!

Ilustración de Daniel Cuñarro

 

Ilustración de Jennifer da Silva

Nós cantar cantamos (33 e 34)

 Non me espriquei cal quixera

      Pois son de espricansa pouca;

   Si grasia en cantar non teño

O amor da pátria m'afoga.

 

Ilustración de Uxía Sánchez

Ilustración de Fátima Fernández

Nós cantar cantamos (31 e 32)

 Consolo dos males,

Alivio das penas

  

Ilustración de Sebas Anxo

Ilustración de Bryan Trejos

Nós cantar cantamos (25 e 26)

Cantart'ei, Galicia,

Teus dulces cantares

Ilustración de Jennifer da Silva

Nós cantar cantamos (23 e 24)

Qu'aquel de Galicia

Galicia encantada!

Ilustración de Alba Peiteado

Ilustración de Bryan Trejos

Nós cantar cantamos (15 e 16)

       Que corr'antr'as erbas

Do campo frorido

Ilustración de Daniel Cuñarro

Ilustración de Uxía Sánchez