As linguas minoritarias no ensino en Francia

Esta é a primeira parte do traballo realizado por Aitana Ansemil, Rebeca Belay, Sandra Fernández, Bruno Insua, Ana Sofía Neto, Tamara Pereiras, Sergio Rozados e Lucía Silva, alumnos de francés de 4º B.

Por tradicion o sistema educativo francés nunca foi moi permeable ó ensino doutras linguas maternais que non fosen o francés.

As administracións rexionais non teñen competencia no campo do ensino e o Estado case non se preocupa polo ensino das linguas rexionais.

A lei Haby foi substituída por algúns artigos do codigo da educacion de 2000:

SECCIÓN 4:

O ensino das linguas e culturas rexionais

Art.L312-10

“O ensino de linguas e culturas rexionais pode ser dispensado ó longo de toda a escolariedade.

O consello superior da educacion é consultado, conforme ás atribucións que lle  son conferidas polo artigo L.231-1, sobre os medios de favorecer o estudo das linguas e culturas rexionais nas rexións onde esas linguas están en uso.”

 Art .L312-11

“os mestres están autorizadas a recorrer ás linguas rexionais nas escolas primarias e maternais sempre que poidan tirar proveito para as suas ensinanzas, sobre todo para o estudo da lingua  francesa”.

Art.L312-11-1

“a lingua corsa é unha materia ensinada no cadro do horario normal das escolas maternais e elementarias de  Córcega”.

 En todos os mecanismos do aparello  do estado, o francés é a única lingua vehicular: parlamento, administración , xustiza, ensino,anuncios e sinalizacións,...

Xurídicamente é como si non existisen minorías históricas en Francia , sen embargo, algúns dereitos van obtendo recoñecemento nos feitos. 

A presión popular foi lexitimando o ensino das linguas minoritarias.

Algunhas comunidades (bretona, corsa, vasca) multiplican os actos de disidencia, mesmo actos violentos, coa finalidade de reivindicar o “estatuto de minoria”.

Deste xeito as circulares de 21 de xuño de 82 e de 30 de decembro do 83 confiren ó ensino das linguas e culturas rexionais xa non o estatuto de “materia optativa” senón o de “materia específica”  dispoñendo de cadro horario, programas, probas de exame, persoal formado e programas de investigación pedagóxica  e científica.

·         A circular do 7 de abril do 95 que rixe o ensino das linguas e culturas rexionais en Francia, reafirma “a preocupación pola preservación dun elemento esencial do patrimonio nacional”

     “Cada ensinante, cando as actividades da clase se presten, fará descubrir ós seus alumnos as riquezas do patrimonio cultural e lingüístico, conducíndoos a recoñecer o feito rexional non como unha opción entre particularismos locais, senón como un compoñente da cultura nacional.”

Esta circular prevé a posibilidade dun ensino de 1 a 3 horas semanais da lingua rexional, buscando tamén un ensino bilingüe, cando os pais así o soliciten e lles sexa recoñecida esta petición.

• A Orde do 25 de xullo do 2007, especifica programas para o vasco, o bretón, o catalán, o corso e o occitano.

 

Actualmente o ensino das linguas rexionais non é obrigatorio. Está baseado na voluntariedade, tanto por parte dos alumnos como por parte dos profesores.

O goberno francés, baixo a presión popular, viuse na obriga, práctica e non xurídica, de instaurar un sistema de ensino xeralizado en lingua rexional.

En primaria pode haber un ensino de iniciación (de 1 a 3 horas semanais) ou un ensino bilingüe, no que a lingua rexional é a un tempo a materia ensinada e a lingua de ensino.

Nalgúns colexios hai tamén  seccións bilingües onde ademais 1 ou 2 materias son ensinadas na lingua rexional.