A muller perfecta

 Chéganos xusto a tempo, para conmemorar o Día da Violencia de Xénero, este relato:

"Inútil. Desvergoñada. Eres unha desvergoñada. Non teño por qué aguantarche as túas tolerías coas que me enches o cerebro de parvadas. Todos estes anos intentando que foses unha muller mellor. Todos estes anos nos que me dicían que te deixara, que non valería a pena porque nunca ías cambiar. Que razón tiñan e doume conta agora...'Xa nunca foi unha gran muller', dixérame o teu pai cando lle pedín a túa man, 'a ver se podes facer dela algo mellor'. Vinte anos despois e non o conseguín. O teu pai si que conseguira facelo coa túa nai. El si que era un home de ben e a túa nai, a muller perfecta. Nin lle protestaba nin lle daba os problemas que ti me das a min. Creme que me doe máis a min que a ti cando che pego co cinturón, pero e que non hai outra maneira. O cinturón era o que usara o teu pai para a muller e doumo cando casamos. El si que era un home de ben e a tua nai a muller perfecta. Non sei que mal fixen eu para merecerte...Oxalá te houbera deixado anos atrás en vez de seguir aturándote. Fíxeno pola nosa filla. A pequena sí que conseguirá ser unha boa muller, diso encargareime eu. A partires de agora heina levar visitar á súa avoa máis a miúdo para que saiba que ten que ser coma ela e non coma ti. Comprareille un ramo de margaridas para que as poña debaixo do seu nome gravado na pedra e direille que rece unha oración. Cando sexa maior xa saberá como comportarse e eu estarei ao seu lado preparado para darlle a herdanza do cinturón do teu pai ao seu futuro marido. O teu pai...el si que era un home de ben e a túa nai a muller perfecta. Non coma ti, inútil. Desvergoñada."
 Inútil. Desvergoñada. Son unha desvergoñada. Salto da cadeira e sinto o suave agarimo da corda no meu pescozo, o abrazo máis cálido que sentín na miña vida. Agora serei a muller perfecta.

Ana Colmeiro (2º bach)