22 de maio de 2014

RECREANDO CONTOS




Nunha casiña de palla, situada no monte, vivía unha familia de osiños que tiveron que emigrar. Esa casiña ocupouna un lobo, pero a tormenta, a auga e o vento desfixéronlla e o lobo con moita mágoa abandonouna e botouse a andar. Ía por un sendeiro que rodeaba a casa e continuaba entre uns arbustos polo medio do monte. O lobo pasou a noite camiñando, cada vez estaba máis canso. Pasado un tempo o lobo atopou unha casa moi grande e fermosa, petou á porta e recibiuno unha rapaciña  loura e humilde que o acolleu con moito agarimo.
Unha mañá o lobo foi dar un paseo e encontrouse a tres porquiños que choraban porque non tiñan onde vivir. O lobo levounos para a casa e a rapaciña díxolles que podían quedarse.
A rapaciña, Cincenta, foi recoller froitos ó bosque e preto dunha maceira atopou a unha xovenciña tirada no chan cunha mazá na man esquerda. Cincenta tentou erguer a rapaza pero non tiña as forzas suficientes, foi buscar axuda e encontrou a sete ananiños cun rabaño de sete cabritiños tallando unha rocha para  facer unha casa, xa que non tiñan. Os ananiños  dixéronlle o que lles pasaba e Cincenta díxolles que se lle axudaban a erguer a unha rapaciña que lles  deixaba quedarse a vivir na súa casa. Levaron á rapaciña para a casa e cando espertou díxolles que se chamaba Brancaneves,  pero que non tiña casa para vivir.
Cincenta  díxolle que se quedara con eles.

Brancaneves, Cincenta, o ratiño Pérez(o ratiño de Cincenta),os tres porquiños, os sete ananiños cos seus sete cabritiños, o lobo (chamado Pedro) e os osiños (que regresaron despois de 6 meses) formaron unha gran familia. Desa familia xurdiu a felicidade  porque xa ninguén contiña nin unha pinga de tristeza.

                                                                            Lucía Fernández Cuíña. 1º ESO B

Ningún comentario:

Publicar un comentario