Eu son... Modesto

Velaquí outro elo do proxecto "Eu son...", para reflexionarmos tamén quen somos nós, precisamos coñecer e valorar como é e como foi o noso entorno. Isto é o que pretendemos con esta entrevista a este mozo de 92 anos que vive en Cotarelo, Goiás (Lalín). Esta gravación foi realizada na súa casa o 10 de febreiro de 2016.

A revista dixital As Ferreiras

Velaquí a revista dixital do Taller de Normalización, cun deseño ben bonito.
O alumnado de 3º fíxolle unha entrevista a Caxade que ben quixeran para si os medios de comunicación profesionais.

As ondas gravitacionais, de primeira man

Dúas alumnas do Taller de Normalización que están cursando 3º da ESO, Alba e Soraya, fixéronlle esta entrevista a dous ex do noso centro: Suso Casal, ex-profesor de física, xa xubilado, que acompañou a Juan Calderón Bustillo, ex-alumno, que actualmente participa no proxecto LIGO, o que descubreu as ondas gravitacionais. Se queredes saber do tema, de primeira man, esta é unha ocasión excelente.

Entrevista a Xoán Carlos García Porral

  

Na edición Deza-Tabeirós do Faro de Vigo de onte publicábase unha entrevista ao (destacado) membro do ENDL do IES Pintor Colmeiro, Xoán Carlos García Porral. O motivo era a presentación do traballo A paisaxe lendaria e toponímica do concello de Silleda,.

Desafortunadamente a noticia no xornal aparecía traducida ao castelán, cando sabemos que a entrevista se desenvolveu en galego. Para que poidades ler o que realmente se falou, aquí vos vai na lingua orixinal:

O Museo deo Pobo Galego acolle mañán, a partir das 11:30 horas, a entrega do premio IX Proxecto Didáctico antón Fraguas ao IES Pintor Colmeiro de Silleda O traballo galardoado leva por tútulo A paisaxe lendaria e toponímica do concello de Silleda (ALvarellos), e estivo coordinado polo profesor Xoán Carlos García Porral. Ao acto solemne tamén está previsto que acodan o presidente do padroado, Xusto Beramendi, o presidente da xunta rectora, Francisco Fariña, o director do instituto Xesús Fernández Sulleiro, e o alcalde de silleda, Manuel Cuiña fernández.
-Como foi o labor de campo efectuado para esta obra?-Tivemos que traballar moito. Presentamos o proxecto no mes de abril do 2014, e o premio concedéronolo no mes de xuño. Os traballos comenzaron en setembro do ano pasado e prantexamos unha recolección da toponimia, e de aí o título do libro. Queríamos debuxar a través da toponímia e das lendas a paisaxe da tradición oral de silleda. Desde entón, cando abres un enlace para os mapas da toponimia aparece a través dos icono que fixemos o perfil do mapa dos límites do concello de Silleda. No libro tamén hai unha pequena historia de silleda que fixo Matías Rodríguez Da Torre e un estudo da toponimia maior revisada por gonzalo Navaza.- Houbo que retrotaerse moito no tempo para recompilar a toponimia do municipio silledense?- Sobre todo traballouse con xente maior. De feito, foi a traveés do departamento de galego do insitituto, onde cada profesor cos seus alumnos fixeron uns mapas sacados do PXOM, como distribuimos o traballo de camp en función dos cadrantes que tiñamos. Eles situaban no mapa cada topónimo e, despois fíxose un baleirado de toodo iso. O importante disto, ademáis do libro é que cada topónimo podes ubicalo no Google Maps.-Cambiaron ou perdéronse algúns topónimos en Trasdeza?-Si. Por exemplo, no que é a feira de Silleda, hai un ou dous que estaban onde hoxe hai unha nave. Tamén pasou o mesmo co trazado da autopista ou da viía do tren, que acabaron con moitos topónimos no norte do concello.-Supoño que é difícil de recuperar despois de tanto tempo...-Por suposto. Hai casos puntuais nos que o avó ou o pais recorda o topónimo, pero unha vez que morran iso desaparece do que é a tradición oral.-Que tal está o municipio de Silleda no relativo ás lendas?-Atopamos unha boa cantidade porque algunhas están asociadas aos topónimos, pero tamén hai moitas relacionadas co mundo castrexo e outras de temática relixiosa. Curiosamente, encontramos unha lenda na capela de San Brrais de Chapa, cunha fonte onde teñen unha tradición dunha curación semellante a outra que hai en Chantada. Os nenos gravaron á xente contado cada unha das lendas despois de que lles déramos un curso para que soubese como manexar a cámara.- Como foi a experiencia cos estudantes neste proxecto?-Moi interesante. Moitos deles recoñeceron que grazas a este traballo coñeceron cousas dos seus avós que doutro xeito nunca saberían. O certo é que o proxecto foi moi comentado por todo o mundo na rúa porque levantou unha grande expectación entre a xente que  sabía del.-Haberá alunha secuela desta obra? Ten algún novo proxecto en mente na actualidade?-O que se podería facer é seguir ampliando os topónimos porque chegamos a xuntar máis de dous mil entre todos, porque nunha aldea ou parroqua atopas unha cantidade increíble de nomes de fontes, prados ou de camiños. De aí a importancia do enlace para situalos no Google Maps, que é algo novidoso neste tipo de traballos. Sobre novos proxectos, de momento teño bastante co meu laabor docente e xa veremos que facer.

Entrevista a Encarna Otero: "Castelao e as mulleres"

 

Laura Presas Mato e Patricia Lázara Framiñán entrevistan a Encarna Otero sobre "Castelao e as mulleres". Non era sen tempo que deixáramos neste muro virtual unha referencia á vistia que hai máis dun mes nos fixo Encarna Otero para impartir unha charla na que poñía en relación as mulleres con Castelao.

Entrevista a Gonzalo Navaza

Gonzalo Navaza acudiu ao noso centro para colaborar no proxecto de revitalización das lendas e a toponimia premiado co Antonio Fraguas polo Museo do Pobo Galego. Sonia e Martina entrevistaron ao especialista en toponimia Gonzalo Navaza o pasado 7 de maio de 2015.

 

Entrevista a Xosé Cobas e Xabier Docampo (Radio Colmeiro 11)

Moitos recordaredes a visita que nos fixeron Xosé Cobas e Xabier Docampo alá polo mes de febreiro. Daquela graváramos unha entrevista en vídeo que desafortunadamente acabamos perdendo, porén demos recuperado o audio que vos mostramos con total orgullo Se non nos equivocamos, a entrevista foi realizada polas alumnas Sonia Framiñán e Martina Domínguez

Entrevista a Arcolar en Radio Colmeiro nº9

P: O curso pasado o ENDL do Pintor Colmeiro fixo un estudo sobre a paisaxe lingüística de Silleda e obtivemos como resultado que no 70% da cartelería comercial o galego estaba excluído. A que pensa que é debido isto?
R. A que moita xente segue tendo como idioma propio o castelan non considera o galego como o seu idioma na súa fala normal

P:  Desde cando usa o galego no seu negocio?
R . Desde sempre, sempre se usou o galego aqui

P: O galego forma parte da identidade da empresa?
R.  Pois no que é as tarxetas que facemos nos os carteis e asi si, os que nos veñen de fabricas como non son fabricas de aqui non, no que nos facemos si que tratamos de usalo
P Por que tomaron esta decisión? Por que decidiron apostar pola nosa lingua ?
R:  Porque como sempre nos expresamos en galego e falamos xa en galego pois e o noso idioma o que consideramos o noso idioma

P:Chamou a atención entre a súa clientela este detalle? 
R:     Considerano normal non o ven raro

P: Tiveron algún tipo de contratempo por ter etiquetado [o produto] en galego?
R:  Non

P:Teñen as etiquetas de información [do produto ]en galego?
R: Non porque moitas veñen xa veñen feitas de fabricas e son fabricas que non son de aquí entonces non

P:Ten vantaxes a venda do produto en galego?
R. e que a maioria da xente de por aqui fala galego enton entendeste mellor e a sua lingua e ao falar nesa pois entendeste mellor, a xente das aldeas, a xente maior fala galego entonces xa

P:  Notou algún cambio, vantaxe ou inconveniente por vender o seu produto en galego?
R. non

P:  Pensa que foi unha decisión arriscada?
R:  Non. Eeu penso que e unha cousa normal vexoo como normal non vexo unha cousa distinta, vexo unha cousa normal.

P: Acolléronse algunha vez a algunha axuda para a normalización?
R. Non,  nunca.

P:  É o galego unha lingua apta para o mundo empresarial?
R:  Si e non. Si cando falas con xente de por aqui cando falas on fabricas de aqui falamos en galego, con proveedores de aqui e de Galicia falamos en galego. Cando son de fóra non,  pero si cando son de aqui falas en galego .

P:   Animaría a outros empresarios ao uso normalizado do galego?
R:  Eu si se e o idioma que falan e o que debe ser e o que teñen que usar

P: Bueno grazas pola entrevista

Entrevista á Ferretería Valiño (Radio Colmeiro nº 8)

Jorge Méndez e Samuel Rodríguez achegáronse ata o núemero 45 da rúa Progreso (Silleda) para falar con José Luis Valiño Vila, un dos responsables da Ferretería Valiño.
Ésta é a terceira entrevista que realimos a un comercio da vila. Pretendíamos facer unha cada mes, pero as cousas non sempre saen como se proxecta. Tamén pensabamos que o seu número sería maior, pero ante o final de curso sabemos que ésta será a última polo momento. O vindeiro ano queremos retomar o tema e xa temos no fol media ducia de empresas ás que acudir. Pôlo momento teremos que pedirlle disculpas a aquelas ás que anunciaramos que acudiríamos e que finalmente non recibiron a nosa visita. Pero todo se andará.
Aquí vos queda o audio da entrevista xunto co esencial da mesma transcrito máis abaixo:

Hoxe o equipo de radiocolmeiro decidimos desprazarnos ata a tenda de Valiño en Silleda Ímoslle facer unhas preguntas acerca do uso do galego no seu negocio
P:Dende cando utilizades o galego no negocio?
R: Moi pouco, moi pouco coloquialmente si, pero a nivel oficial e productos marcaxe e denominación facer tickets e albarans non utilizamos ainda o galego, estamos en vias de facelo.
P:Podes dicir que forma parte da empresa? 
R: Pretandese que sexa así arrastramos unhas secuelas en castelán que ainda non estamos na galeguización total.
P: Védeslle vantaxe na hora de que se utilice o galego ao vender os vosos produtos?
R: Coloquialmente falamos todo en galego ou casi todo senenbargo a hora de escribilo pasamos ao castelán, pero a ventaxa, ao coñecer o galego para unha persoa que non fora galega estando e vivindo nun pobo e tratar de estar nun comercio como o noso só co castelán sería dificil poder defendelo, sería ventaxoso coñecer o galego. 
P: E animarías ao resto de empresarios a utilizar o galego a hora de atender aos clientes? 
R:  Si, si si animaría de feito repito o de antes coloquialmente xa falamos galego basicamente co cliente falase en galego.
P: Notas cambio cando utilizas o galego ca xente? 
R: O noso cliente é eminentemente rural gústalle ser atendido mais en galego que en castelán, o castelán parece un pouco mais de señoritos que o galego coloquial que falamos co cliente.
P: Bueno, pois moitas grazas polo teu tempo e ata aquí.
R: Veña sorte. Grazas.

Entrevista a Carnicería Cuíña (Radio Colmeiro nº 7)

Na foto podemos ver aos nosos reporteiros Isidro Gil e Irene Míguez acompañando ao responsable da Carnicería Cuíña, Miguel Rozados. Con el mantivemos unha entrevista que deixamos inserida neste blogue como un novo programa de Radio Colmeiro.

Máis abaixo, xunto coa transcripción do fundamental da entrevista podedes ver outra foto dunha factura deste establecemento. Baixo o encabezamento: a boa carne do Deza, pódese comprobar o compromiso deste comerciante local coa nosa lingua xa que postos a elaborar facturas considerou que o mellor que podía facer era telas en galego.
Tal e como comentabamos na primeira das entrevistas que realizamos nun establecemento comercial, estamos diante doutro
proxecto do Equipo de Normalización do IES Pintor Colmeiro. Cando o ano pasado realizamos un estudo sobre o estado da sinaléctica nalgunhas das principais rúas de Silleda, verificamos que o galego só estaba presente nunha pequena porcentaxe, arredor do 20%. A maior responsabilidade desta situación debíase á cartelería comercial, por iso propuxémonos este curso darlle visibilidade a aqueles comercios que apostan polo uso do galego na súa actividade diaria. A carnicería Cuíña é un deles, velaquí a entrevista que nos concedeu

P: Atopamonos na Carniceria Cuiña, con Miguel Rozados, un xoven comerciante de Silleda. Quen decidiu apostar polo galego como impulso do seu comercio. O curso pasado o ENDL do Pintor Colmeiro fixo un estudo sobre a paisaxe lingüística de Silleda e obtivemos como resultado que no 70% da cartelería comercio o galego estaba excluído. A que pensa que é debido isto? 
R:  Eu penso que a malloría dos carteis están en castelán debido a que a xente que abre negocios e mais ou menos é da miña idade e cando eu fun a escola estudábase en castelán e pretendían ensinarnos que o castelán era una lingua mellor vista pola sociedade.
P: A boa carne do deza é o teu lema.Porque o tema lema está en Galego ?
R: Eu considero que son un galego falante e que a malloría da xente de Silleda tamén o é .E que a mellor forma de acercarme a xente sería na lingua que falamos , o Galego.
P: O galego forma parte da identidade da empresa?
R: Cando meu pai fundou Carnicería Cuiña fundouna en castelán pero cando eu collín a empresa un dos cambios que decidin facer foi precisamente o de realizar todo o en galego, a atención aos clientes , as facturas, o logotipo…
P: Pensa que foi una decisión arriscada ?
R: Non, como ben dixen a lingua maioritaria en Silleda penso que é o galego e se non se fala aquí donde se vai falar.
P:. De primeiras como atendes aos clientes ? 
R: Eu cando entra un cliente a carnicería de entrada fálolle en galego e normalmente contéstame en galego, pero cando entra algún castelán falante e vexo que me responde en castelán ,acábolle contestando en castelán.Pero síntome mais cómodo falando en galego.
P: Os provedores teñen problemas en que os atendas en galego, coas facturas e as vosas relacións? 
R: Hai de todo pero normalmente falan galego xa que eu compro as tenreiras, ovellas,años… A pequenos produtores da zona que soen falar galego.
P: Animaría a outro empresarios ao uso normalizado do galego ?
R: Si,Carnicería Cuiña vai bastante ben en galego e si que animaría a outro comerciantes a poner o seu comercio en galego.


Irene Míguez , Isidro Gil

Entrevista a Carlos Negro en Telecolmeiro

Carlos Negro estivo connosco presentando Penúltimas tendencias. Como vedes aproveitamos para facerlle unha entrevista para a nosa canle de televisión.

´As top model son as princesas Disney da actualidade´

No Faro de Vigo informaron sobre a visita de Carlos Negro ao noso centro así como da posterior presentación do seu último libro, Penúltimas tendencias, na compañía da nosa alumna Mariña Castro.
Velaquí a entrevista que lle fixeron a Carlos Negro no Faro:

"O poemario é o diario da protagonista, porque ela medra e tén contradiccións"

A librería lalinense Vagalume foi onte o escenario de presentación de Penúltimas tendencias, a segunda incursión do escritor Carlos Negro na poesía para adolescentes. Se en Makinaria abordaba a obsesión dos mozos polo mundo do motor, nesta entrega fai unha crítica da imaxe sexy e fashion que se tenta inculcar ás mozas de hoxe en día.

-Vostede métese na pel dunha adolescente que non quere converterse nunha muller preocupada por estar sempre fermosa e ir á última moda. ¿É que nestes 40 anos non se avanzou nada na igualdade de xénero e síguese fomentando a muller sumisa e consumista?

-Aínda que si hai unha igualdade de xénero legal, seguen vixentes certos estereotipos, tanto físicos como de tipo vital. Nestes podemos incluir a presión que existe para que as nenas primeiro queiran ser princesas como as dos contos de Disney e, cando pasan á adolescencia, desexen ser top models. En realidade, as supermodelos son as princesas da actualidade. Pasa o mesmo cos estereotipos masculinos. A moda vende novos tipos de masculinidade, que en principio parecen positivos (como o coidado do corpo). Pero é que se manteñen actitudes, parellas a esta moda, na que se aposta polo macarra rebelde, depilado, pero que continúa sendo machista. Por poñer un caso, é o prototipo que ofrece Mario Casas na película Tres metros sobre el cielo.

Entrevista a Suso de Toro

Cando hai uns días comentabamos que a xornada coa que compartimos experiencias con Suso de Toro foi unha especie de maratón, estámos contando unha verdade enorme. Se seguides algo este blogue, veríades como xa informamos de como Suso de Toro ofreceu unha charla ao alumnado da ESO, escoitou e estableceu un diálogo co de bacharelato ou inaugurou unha aula co seu nome. Aínda faltaba esta entrevista que Sonia Framiñán e Martina Domínguez lle realizaron na Aula de Vídeo e Radio do Colmeiro.

Encontros coa poesía: Chus Pato

 Este é o primeiro que  traballo dunha serie realizada polo alumnado de 1º de bacharelato realizado sobre a poesía galega e os seus autores.
Ánxela e Paula entregan coa publicación deste vídeo despois de coñecer a Chus Pato, estar con ela en Lalín e ler algúns dos seus poemas de diferentes libros. Escolleron un seu poema e levárono ao outro lado do Océano. Isto é o que nos din:

 Despois desta entrevista a Chus o que máis claro nos quedou foi o que é realmente a poesía, da cal descoñeciamos por completo o seu significado. É habitual o erro de atribuír a palabra poesía a sentimento, como se fosen sinónimas ou dependesen unha da outra, pero non, a poesía non só é sentimento, a poesía é unha arte que moi poucos poden puír e moi poucos poden desenvolver: chamamos poesía á arte da palabra. Evidentemente, un poeta non sente máis ca ninguén nin dunha maneira distinta, só que para expresarse reflicte a súa arte nun papel, pero non sempre deriva dun sentimento. Aprendimos que, verdadeiramente, só un pequeno colectivo é quen de ler poesía e de entendela como a pode entender o seu autor, por que? Polo léxico, pola expresión, pola maxia de combinar as palabras dun xeito axeitado no momento adecuado. Isto non significa que calquera de nós non poida ler poesía, todo o contrario. De feito a autora cóntanos que está totalmente de acordo coa idea de que profesores, autores, etc animen a ler poesía, sobre todo nos colexios, onde é moito máis fácil manexar medios de lectura. Contounos que a súa mente sempre está creando, cousa que é moi interesante, di que precisa un clímax e non sempre é doado atopalo pero que unha vez que a tranquilidade e a inspiración se apodera do seu corpo e da súa mente todo ó seu redor vai dirixido á poesía. Unha creación pode levar dende uns minutiños ata períodos de longos anos, segundo nos dixo. O importante é ter a certeza de que todo pensamento que invade a súa mente e lle produce unha inquedanza poida ser sinónimo de creación, de poema, de poesía. Por moito tempo que leves traballando nisto, nunca vas saber o tempo que pode levar unha obra xa que todo depende da inspiración e de chegar a ter a confianza de que chegaches a relizar un bo traballo. Chus deixounos claro que antes de rematar algo realiza moitos cambios e voltas pero chega un punto no que o ves e pensas: isto é o que quería! Na súa opinión, deberiamos estar máis educados de cara á poesía, xa que por iso mesmo temos dificultades para entender moitos autores, porque temos carencias á hora de recoñecer esta arte. Confesounos que sempre está lendo poesía pero tamén lle gusta moito a filosofía e isto é o que le ultimamente. Na nosa opinión é unha muller ben interesante e con moito que aprenderlle aos demais. Estámoslle moi agradecidas por brindarnos unha tarde ao noso carón, falando dun tema tan enriquecedor como é a poes

Ledicia Costas no Colmeiro

Ledicia Costas no Colmeiro from trafegandoronseis on Vimeo.

Con este vídeo queremos anunciar tamén que estamos detrás dun proxecto que se chamará Colmeiro TV. Nel podedes ver unha interesante entrevista a Ledicia Costas grazas ás alumnas Sonia Framiñán e Martina Rodríguez. Ledicia Costas fálanos entre outras cousas da lingua. Dinos que está en crise absoluta. Transmite a idea de que é parte da falta de valores na sociedade actual.

O Frisón, lingua minoritaria en Holanda

-->

No mundo existen territorios monolingües e plurilingües. Nos monolingües, como ben indica a propia palabra, só se fala unha lingua e nos plurilingües pódense falar varias. Nestes últimos territorios, ao convivir varias linguas poden padecer situacións de dominación e correr o perigo de desaparecer. Unha das situacións que pode ocorrer é que unha das linguas sexa a dominante, é dicir, que disfrute de prestixio social e poder económico; mentres que a outra é a chamada lingua minorizada, a que se lle privan os seus usos e funcións. Tamén podemos clasificar as linguas en minoritarias e maioritarias segundo o seu número de falantes.

Pois ben, neste traballo imos centrarnos nas linguas minorizadas, concretamente nun exemplo. Como xa dixen antes, as linguas minorizadas eran aquelas que sufrían marxinación debido ao dominio doutra lingua no mesmo territorio. Un dos seus exemplos é o frisón, unha lingua falada no norte de Europa.

As linguas frisonas son un conxunto de variedades lingüísticas que están relacionadas coas linguas xermanas. Son faladas por cerca de 500.000 persoas que viven entre o Mar do Norte, os Países Baixos e Alemaña; aínda que a maioría dos falantes son dos Países Baixos. Estas linguas teñen similutes co alemán, co holandés e co danés. Dentro delas pódense distinguir tres tipos: West Frisian, Saterland Frisian e North Frisian.

-->Xa que tivemos o pracer de contar este ano coa colaboración nas clases de inglés e música dunha persoa de nacionalidade holandesa, que non só domina a súa lingua maioritaria así coma o inglés e o alemán, senón que tamén coñece a lingua minoritaria do seu pais natal, aproveitamos para facerlle unhas preguntas acerca do Frisón e obter  información de primeira man.

-->

Hello Christa, are there any minority languages in Holland?

Ola. Si, si que hai, é o frisón. Aínda que nos tamén temos outra lingua chamada Nedersaksisch.

Is it considered a dialect from Dutch or a different language?

É unha lingua e tamén ten dialectos. A pesar de ser unha lingua distinta do holandés parécese moito aos seus dialectos.

In which part of your country is it spoken?

Fálase no norte de Holanda.

How many people speak Frisian in the Netherlands?

Máis ou menos sobre 440.000 persoas, aínda que os habitantes do norte de Holanda tamén falan outra lingua ademais do frisón.

Is it an official language or it is only spoken at home or with friends?

Si, é oficial.

Do you live in the part of the country where Frisian is spoken?

Non, pero si nacín alí.

If you was born there, can you speak this language?

Eu non a falo pero si a falan os meus pais.

Is it a difficult language? Is it very different from Dutch?

Non é unha lingua difícil para alguén que si a coñeza, para alguén que non si.

Are there any problems to speak Frisian in public places?

Non, ti podes falala pola rúa sen problema que ninguén che vai dicir nada.

Is it learned at schools as a subject?

Si, os rapaces pódena escoller, é unha materia optativa.

Are there any famous writers?

Non che podo contestar á pregunta porque realmente non o sei.

Here, in Galicia, we have some problems because Galician is not considered an important language. What do you think about that?

Na mina opinión, eu penso que unha lingua representa e é parte da cultura dun lugar polo que se debería respetar como tal.

Por Beatriz González Fernández

Entrevista a Paula Gamallo: 'A animadora do galego'

Esta é a entrevista que lle fixeron a Paula Gamallo no Faro de Vigo o 17/01/2011 despois de que se espallara pola rede o seu vídeo 'Anímate a participar'
Entrevista a Paula Gamallo

Violencia de xénero. Entrevista a Ofelia Lema Villar

O pasado 23 de novembro estivo no noso centro a estudante de último curso de criminoloxía da USC Ofelia Lema Villar impartindo unha conferencia sobre a violecicia de xénero. Ao remate fixémoslle unha entrevista. Ben, quen lle fixo a entrevista foron as alumnas de 4ºA Claudia García González, Ánxela Llinares Taboada e Paula Gamallo Carballude.

Samaín no Pintor Colmeiro

O pasado 3 de novembro celebrouse no Colmeiro o Samaín, unha tradición galega, que tamén se celebra nos Estados Unidos.

O “noso”Samaín e unha celebración de orixe celta que o cristianismo reconverteu no Día de todos os Santos. A noite do 31 de Outubro comezaba o aninovo celta, remataba o verán e entraba o inverno. Nesta noite as ánimas dos mortos atravesaban as porta que separa o mundo dos vivos e dos mortos. Durante este período non se podía saír do pobo, pois as ánimas volvían visitar as súas familias para quentarse a carón do lume e comer alimentos. Nesas horas podíase tocar, palpar e ata traspasar ao mundo dos mortos.

Nesta última edición da nosa particular celebración participaron quince rapaces de diferentes cursos e houbo distintas e orixinais cabazas nas que se vía un gran traballo e esforzo dos participantes. O xurado, composto por profesores/as, entre eles Christa (a nosa nova e simpática profesora de conversa en inglés), tívoo moi dificil para elexir as cabazas gañadoras.Os premios eran:

-A cabaza máis traballada

-A cabaza máis orixinal

Tras un debate entre os compoñentes do xurado, dada a calidade dos traballos presentados, os  gañadores foron Andrés Seoane Pena e Sonia Troitiño Loureiro, ambos perteñecentes ao grupo de 3ºA.

Christa tivo a amabilidade de contestarnos dun xeito simpático (coma sempre) e divertido a unhas preguntas:

    -Gústache o Samaín?

Si,gústame moito, pero non o coñezo moi ben

     -Gustouche o Samaín celebrado no Instituto?

Si, pero había moi poucas cousas. Eu prefería que houbera concurso de disfraces, e xogos de Samaín

      -Que foi o que máis che gustou?

Que houbera nenos que participasen e fixesen cabazas tan orixinais.

      -Samaín ou Halloween?

Creo que Halloween, porque hai máis actividades como pedir TRUCO OU TRATO!

       -Como se celebra esta festividade nas escolas holandesas?

Non se celebra nin nas escolas nin nas rúas, por iso non o coñezo ben.

       -Gustouche ser xurado?

Si, sentinme moi especial, e unha responsabilidade moi grande. É moi dificil a decisión porque todas estaban moi ben feitas

       -Que opinas sobre os agasallos que se deron?

Creo que estiveron ben pero a diferenza dos agasallos entre os que gañaron e dos que só participaron foi moi pequena

       -Que ideas tes para o próximo Samaín ?

Disfrazarse, facer xogos e comer comidas típicas destas datas e, se é posible, ter ese día festivo para poder facer todo isto.

Andrés Seoane (3º ESO – A)

Sonia Troitiño (3º ESO – A)

Ana Rivas (3º ESO-A)

Entrevista a Xosé Lueiro

O pasado xoves Xosé Lueiro achegouse ao noso centro para falarnos da normalización no teatro. Pedro Gil (2ºBach.A) fíxolle esta pequena entrevista