22 de maio de 2014

Conto galego - “A nova vida dos porquiños”



Había unha vez tres porquiños que decidiran independizarse e marcharon da casa. Cando ían polo monte para buscar unha casa que estivera en aluger encontráronse con sete ananos. Os porquiños comentáronlles o seu caso e os ananos dixéronlles que na súa casa había camas de sobra e que podían ir vivir con eles e así axúdanballes a pagar a comida e esas cousas.
Ao que chegaron a casa non atoparon a Brancaneves. Entre os porquiños e os ananos empezaron a buscala pero non a encontraron, o que si encontraron foi a cinta de pelo que ela sempre levaba posta, e xunta a cinta de pelo atoparon unhas pegadas de lobo.
Os porquiños xa sabían de quen se trataba, era o lobo que andaba detrás deles, tiña un pé máis grande có outro, por iso se percataron.
Todos seguiron as pegadas e chegaron ata o castelo da madrasta de Cincenta, o lobo era a súa mascota. Un dos ananos encontrou un buraco por onde se podían meter e así entrar no castelo.
Foron dar a un corredor e justamente atopáronse coa madrasta de Cincenta e dixéronlle que viñan rescatar a Brancaneves.  A madrastra soltó unha argayada malvada e díxolles: “Iso non volo vou permitir, neste reino non  pode haber ningunha rapaza máis fermosa ca min”.
Os ananos comenzaron a pegarlle ata que a deixaron tirada no chan, todos comenzaron a correr e foron por Brancaneves.

Atopárona nun cuarto atada a unha cadeira, desataron e levárona para a súa casa. Aos poucos días a madrasta de Cincenta volveu intentar secuestrar a Brancaneves pero entre os porquiños e os ananos conseguiron que non volvera pola súa casa.

Ningún comentario:

Publicar un comentario