XEPETO

Un día un carpinteiro chamado Pinocho, un velliño italiano moi habilidoso, estaba retocando un boneco de madeira. Púxolle de nome Xepeto e encantaríalle que fora o seu fillo de carne e óso. Nada máis acabar, foise a durmir. A media noite apareceu a fada Púrpura e fixo que Xepeto cobrara vida. Entón, Pinocho alegrouse un montón.

 Como calquera neno tivo que ir ao colexio. Polo camiño, cruzouse cunha nena fermosa , Carapuchiña Azul e axudoulle a abrir a porta da casa da súa avoa, ela de agasallo deulle  un bico xigantesco e Xepeto quedou paralizado. De repente, pufff!!! Converteuse nun neno real e seguiu o camiño da escola.

Un pouco máis adiante encontrou a un gatiño subido nunha árbore e axudouno a baixar. Pouco a pouco adentrouse máis no bosque e escoitou un  leve ruído e parou de contado, a poucos centímetros do seu zapato estaba Polgarciño, cansado de andar para levarlle a comida a seu pai. Meteuno no peto da súa camisa e levouno onda o seu pai.

Camiñando, atopouse, de súpeto, cun anaco de vestido e o tacón dun zapato, era de Brancaneves, entón gardouno na mochila e seguiu o rastro ata a casa dos tres porquiños que penduraban do teito e, Brancaneves estaba nunha cadeira atada, de mans e de pés. Entrou pola porta de atrás , quitou aos porquiños do teito e desatou a Brancaneves. Coa súa axuda, meteron ao lobo de carne para a apócema.

Cando rematou marchou en dirección ao colexio pero mentres ía camiñando adentrábase máis no bosque e perdeuse. Nese momento toda a xente á que axudara guiárono ata o colexio xusto a tempo para empezar a clase.

SORAYA FRAGA PAMPÍN 1º ESO A