PESADELO

Unha ráfaga de vento frío fixo tremer a Xoán.

Este coa curiosdade no corpo quixo averiguar de onde procedía, xa que se atopaba dentro do instituto.

De pronto, escoitou ao fondo do corredor unhas voces que dicían:

          - Acúdenos!

          - Ti eres o elexido!

          - Serás o seguinte!

  O rapaz seguiu ás voces ata chegar a un soto que era novo para el. As voces non cesaban e cada vez o son era máis forte. Parouse bruscamente en fronte dunha porta, na que se apreciaban unhas letras gravadas que poñían << Prohibido o paso>>. Pero Xoán tiña claro que iso non se interpoñería na súa curiosidade e abriu lentamente a porta. Botou unha ollada por riba á habitación. Só había unha mesa con documentos vellos. Non lles deu interese e decepcionado polo que atopara marchou.

  De volta á casa, asustouse ao escoitar as mesmas voces; que no instituto pensara que só se trataban dunha broma pesada. Pero neste caso non...

        - Auxilio!!!- berraba Xoán mentres caía por un sumidoiro. O golpe fixo que quedara inconsciente. Pero ao sentir unha man preméndolle o brazo, o corazón latexáballe a mil por hora e aterrado abriu os ollos... Non podía crer o que vía, unha morea de rapaces que ían aparecendo a medida que a escuridade se ía esfumando polos condutos do sumidoiro. Dirixíanse onda el e dicían:

           - Son Xulián do 1914.

           - Chámome Roxelia e son do 1895.

           - O meu nome é Mateo do 1752...

E así sucesivamente ata que Xoán logrou preguntar que era o que estaba pensando.

  Parecía surrealista, era un pesadelo que non tiña fin. Ó parecer todos ese nenos foron antigos estudantes do seu instituto e que coma el, a curiosidade matábaos. Un deles contoulle a Xoán que todo isto tiña que ver coa habitación prohibida.

  Fai anos, unha familia vivía nun castelo no que agora é o instituto. Unha noite a nai atopou morto ó seu fillo nese cuarto, o home asasinárao. Esta volveuse louca e con toda a súa ira matou ao seu home da forma máis brutal que existe, o máis estraño é que o fixo na mesma habitación. Dende aquelas a nai desapareceu e o por qué non se sabe, pero deixou unha maldición: persoa que teña valor a entrar neste cuarto de sufrimento, pechada quedará no sumidoiro e inmortal se convertirá.

 A Xoán, ó acabar de escoitar a historia, caíanlle as bágoas pola súa pel chea de pecas.

  Nisto preguntou se tiñan algo que ver os documentos que había sobre a mesa. Polo visto, eran os expedientes dos rapaces que entraran no cuarto e quedaran pechados no sumidoiro e parados no tempo.

  Había centos, e Xoán sería un deles...

              - Xoán esperta!- dixo súa nai.

Quedara durmido facendo os deberes e ó parecer todo fora un mal soño.

Gala Sánchez García, 2º A.