Ollos de aula.11

Velaquí o nº 11 da Revista Ollos de aula, especialmente adicada á LOMCE.

Ollos de aula. Nº 11 by cendl

Día da ciencia en galego: Teorema de Pitágoras

 Co fin de facer público o que é normal nas aulas: que a ciencia é explicada en galego nos centros de ensino galegos, no Colmeiro realizamos varios obradoiros. Entre eles non podía faltar o teorema de Pitágoras. Anra Rivas Gestal de 1º Bach. Humanidades cóntanos algunhas cousas sobre o tema:




Teorema de Pitágoras

Nun triángulo rectángulo, o cadrado da hipotenusa é igual á suma dos cadrados dos catetos.

Cada un dos sumandos, representa a área dun cadrado de lado, a,b, c. Co que a expresión anterior, en termos de áreas expreésase na forma seguinte: 
A área do cadrado construído sobre a hipotenusa dun triángulo rectángulo, é igual á suma das áreas dos cadrados construídos sobre os catetos. 






Teorema de Pitágoras xeneralizado 
Se no canto de construír un cadrado, sobre cada un dos lados dun triángulo rectángulo, construímos outra figura, seguirá sendo certo, que a área da figura construída sobre a hipotenusa é igual á suma das áreas das figuras semellantes construídas sobre os catetos?Si! 

Demostracións do teorema de Pitágoras.
 Ao longo da historia foron moitas as demostracións e probas que matemáticos e amantes das matemáticas deron sobre este teorema. Reprodúcense a continuación algunhas das máis coñecidas. 

Demostracións xeométricas. 
 Unha das demostracións xeométricas mais coñecidas, é a que se mostra a continuación, que adoita atribuírse ao propio Pitágoras. A partir da igualdade dos triángulos rectángulos é evidente a igualdade

A demostración de Platón.
 A relación que expresa o teorema de Pitágoras é especialmente intuitiva se se aplica a un triángulo rectángulo e isóscele. Este problema trátao Platón nos seus famosos Diálogos.

Euclides.  
A relación entre os catetos e a hipotenusa dun triángulo rectángulo, aparece xa nos Elementos de Euclides. Elementos de Euclides. Proposición I.47. Nos triángulos rectángulos o cadrado do lado que subtende o ángulo recto é igual aos cadrados dos lados que comprenden o ángulo recto. 
Para demostralo, Euclides constrúe a figura que se representa abaixo. A proba que dá Euclides consiste en demostrar a igualdade das áreas representadas na mesma cor. 

A todos os galegos: fala o galego

Alberto Fariña, alumno de 1º de bacharelato, fainos chegar esta petición de change.org feita por el mesmo.
 Coméntanos que "non é unha petición, é un manifesto. Non está feita para que ninguén a asine, está feita para botar un "berro" internáutico".


O galego esta lonxe de ser a lingua de reis que foi na idade media todo indica que é usada por unha minoria, pero en certa maneira iso non importa, o numero de falantes non fai mellor a ningunha lingua; o galego ainda esta vivo, ainda e unha lingua rexa. O galego como todas as linguas e moi fraxil, unicamente vive na boca dos seus falantes, o galego depende de cada un de nos, dos galegos. Eu amo a miña a fala, e non podo imaxinar unha Galicia sin o galego; eu, non sería eu se non medrara co galego, e non soportaría ser un intregante da xeración coa que desapareceu o galego. Os nosos avós, encontraronlle un sitio ao galego na sua maleta cando sabían que ían botar anos no exilio, e con el loitarón sen entender abrindose paso nunha vida dura e combativa; se eles que viaxaron con el onde ninguen fora antes, quen somos nos para deixar de falalo.
 Na actualidade os galegos, nos que incluio estamos a asasinar o galego e iso debemolo cambiar, xa que a supervencia do galego depende de nos. Non sei como, eu so son un cativo.
 Estas palabras perderanse no tempo, sen cambiar nada, pero teño a necesidade de esbrilas, levan moito tempo dentro de min e son as solto rebento.
 Galegos, galegas, o galego somos nos é a nosa fala, non deixemos que morra. 

 FALA O GALEGO!

Radio Colmeiro

Os primeiros pasos de Radio Colmeiro. Un proxecto que comenzou a xestarse no ENDL e ao que se lle está a dar forma nas clases de TIC.

Dillo a quen maltrata

4 de novembro de 2013 

Querida ti, 
 Sabes? Deséxoche o mellor, desexo que te deites cada noite cun sorriso enorme de orella a orella, que espertes todas as mañás con un mellor aínda e que como non, que a túa parella che regale outro que che alegre o día xenial que te espera aí fóra. Que el te trate coma a auténtica princesa que es, que te coide, que te apoie; que esté aí sempre que o precises e cando non tamén, sinxelamente, que esté. Espero que te faga sentir a muller máis especial do mundo e que che diga que así é. Que che recordé todos e cada un dos días que es a mellor e o mellor que ten, que es a súa vida e que sexas feliz con el. Que nunca che falte unha aperta, nin un bico; que saibas que te quere, que o demostre.

 Espero que xuntos poidades gozar das mellores experiencias que a vida vos pode ofrecer, que aproveitedes todas as oportunidades e que viaxedes, que coñezades miles e millóns de lugares incribles. Quédate cos bos momentos e que estes sexan incontables. Que sexan moitas cousas malas, que sexan demasiadas cousas boas; que si, que se amañen todos os problemas que poidan xurdir, que haxa todas as discusións que teña que haber pero que se queden só niso, discusións. Que el che ensine a crer nese “… e foron felices por sempre xamais” deses contos que tanto che gustaban de nena, que sexa o teu príncipe e que ti así o sintas.

Ogallá algún día, non importa cando, me respondas a esta carta e me digas que conseguistes ser a familia que sempre soñaches, que te valora e te sintes apreciada. Que me digas tamén que non che importa envellecer o seu lado e que así o queres. Deséxoche toda a sorte do mundo, en serio.

 E non, non son ningunha tola nin ninguén que comeza a falar co primeiro que ve sen coñecelo de nada e de calquera cousa, non. Realmente non importa o meu nome, non importa quen son, e dáme exactamente igual quen sexas ti; se es alta ou baixa, loira, morena ou incluso se empregas tinte ou non, máis nova ou máis vella… Es a mellor, NUNCA o esquezas. Porque cos sorrisos estragados, coas noites mergulladas en bágoas ata non dar máis e quedar durmida, cos insultos, coas marcas, cos golpes, cos menosprezos, coa eterna batalla do día a día, co non ver máis alá do teu arredor que escuridade, co medo, cos berros, coa culpabilidade de todo o malo que acontece, co sentirse o peor e crer selo, co non ver o momento de desaparecer , coa impotencia…; con todo iso e con máis xa me quedei eu por ti. Xa sufrín por ti e por todas, considero que todo o que vivín, todo e o que non lle desexaría nin á máis mala das mulleres chegou, foi abondo. 

Pensa se queres que iso non pasa onde ti vives, pensa o que queiras ou nin tan sequera fagas nada ó respecto se así o ves, non serás a única persoa. Non me creas tampouco nada do que che dixen se non che apetece, ignora a realidade que te podes atopar á volta da esquina, no piso que tes debaixo, na casa do lado… Porque para min xa é tarde, demasiado tarde, agora xa só son un número máis; pero ti, ti aínda estás a tempo. E se algunha vez precisas da miña axuda non dubides en chamarme: 016. 
                   Fdo: 
                         Vítima mortal da violencia de xénero en España 


Vol. 2009/2013 nº 321.

 Rocío Fernández (1ºBC)

Smoke City

Smoke City é unha obra de teatro que nos mostra a partires da comedia os perigos que conleva ser fumador.
Cun ben elaborado atrezzo e uns efectos de son e iluminación de calidade (tal vez algo desconcertante foron os focos tan preto da primeira fila) faise posible esta historia.
A introdución musical déixate algo sorprendido porque non podes sospeitar moito de que vai o espectáculo.
Con tres personaxes (o entrañable John Calquera, o detective Bob e o capo Silvio Nicottini) e un narrador resulta duro conseguir uns bos resultados, xa que ademáis de aprender o guión, os cambios constantes de escenario son complicados.
Recreouse unha cidade na que case toda a xente fuma, e os mafiosos do tabaco controlan a cidade. O novo obxectivo é un cidadán corrente; Hohn Calquera. El é secuestrado por silvio Nicottini, que o intenta convencer para que fume /(non sen oposición de resistencia por parte de Hohn) e ao final lógrao. Pero o gran detective bob Kliner (inimigo de Silvio) consegue sacalo da garida e do tabaco.
O que máis me gustou foi o bico. :)

Mariña Castro, 3ºB

Post-its contra a violencia de xénero

O pasado 25 de novembro celebrouse o Día Internacional da Eliminación da Violencia contra a Muller.
 No noso centro tamén parcipamos desta celebración por iniciativa do ENDL. O alumnado de 1º de Bacharelato percorreu as rúas de Silleda colocando post-its alusivos ao tema. Un tras, outro, ata un total de 600 notas pegadas polos escaparates dos comercios da vila nunha intervención de concienciación do alumnado e a cidadanía contra a violencia de xénero.

 Desta volta esquecéusenos a cámara de fotos. Por iso recollemos os recortes da prensa local que comentaron a noticia.